بنام خدا

میلاد حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (ص) وموسس مذهب جعفری حضرت امام صادق (ع) برتمامی عاشقان مبارکباد.

 >>>>>><<<<<< 

 مانده اند عالمیان وآدمیان که کدامین لحظه را لحظه ولادت تو بشمارند؟

کدامین روز را روز تولد تو نام بگذارند؟

تو کی در وجود آمدی که ورودت را وزمان آمدنت را جشن بگیرند؟

خورشید وماه وستارگان تا بدانجا که حافظه شان یاری میکند به تو سلام می گفته اند.

 نرگسها اولین رکوع حیات را بر آستان تو کرده اند.

 گلهای محمدی همه با نام تو پر میگشوده اند.

 شبنم ها هر چه به خاطر دارند برتو درود می فرستاده اند.

 پیش از تو را کسی به یاد ندارد.

موجودات هرچه به گذشته ها مینگرند ،هرچه در خورجین سوابق خویش جستجو میکنند ،هرچه زمین ماضی را میکاوند،هرچه نگاه در زوایای حافظه میگردانند ،جز تو هیچ نمی بینند.

 هستی طفیل آمدن توست.

چنین نبود که خداوند تورا برای هستی خلق کند.

هستی به افتخار تو آمد.

تو برای عالم نیامدی،عالم برای تو آمد.

 مگر نه خداوند ،تو را پیش از همه،از نور خویش آفرید وجهان به کرشمه چشم تو موجود شد؟

مگر نه افلاک در التهاب غمزه نگاه تو پدید آمد؟

مگر نه تو مقصود بودی وماسوا به تبع؟

مگر تو برترین شناسای پروردگار خویش نبودی؟

چه کسی میتوانست بیاید که اور ا بهتر از تو دریابد؟

مگر بنای آفرینش بر عبادت نبود؟

مگر تو عابدترین بنده خدا نبودی؟

مگر با خلق تو آن غایت به تحقق نمی نشست؟

مگر با آغاز تو ،کار آفرینش پایان نمیگرفت؟

 آری تو همه بودی وبا آمدن تو انگیزه ای برای خلقت دیگران نبود.

آری ،ولی،تو((رحمه للعالمین)) بودی.

ودر((رحمه للعالمین)) بودن تو همین بس که عالم وآدم از نور تو آفریده شد و وام حیات از تو گرفت باآنکه تو خلق کامل وکاملترین خلق بودی.

     برگرفته از

                         خداکندتوبیایی

                                                         نوشته ی سیدمهدی شجاعی

خدایا به حق بهانه ترین بهانه آفرینش برسان یوسف زهرا (س) را وشب ظلمانی هجران را به روز روشن وصال مبدل نما.